دوباره شب شد و كعبه دوان دوان مي رفت           كجا به اين عجله او نفس زنان مي رفت

چـقـدر آيــۀ انـفـاق روي دوشـش هست           اگرچه اين همه با كيسه هاي نان مي رفت

شبيه كـودكي خويـش گـريـه ها مي كرد           در آن شبي كه به ياری بيوگان مي رفت

همه به ساعت هر شـب نگاه مي كردند           ســر قرار، مسيحـاي مهربان مي رفت

ولـي دوبــاره نــديــدنــد مـرد شبـهـا را           و باز مثـل هميشه كه بي نشان مي رفت

دوباره سير شدند و به خواب خوش رفتند           ولي به گريه دوبـاره اميرمان مي رفت